Ο Αρχιτέκτων Β΄μέρος

Λίγες σκέψεις για το έργο
Το έργο πραγματεύεται την σχέση μεταξύ των ειδικών και των ανθρώπινων αναγκών.
Μία οικογένεια αναθέτει την ανέγερση του σπιτιού της σε έναν αρχιτέκτονα.
Γρήγορα ο Αρχιτέκτονας αποκόπτεται από τις ανάγκες της μικροαστικής αυτής οικογένειας και με μια ελιτίστικη ματιά κατασκευάζει ένα έργο που απευθύνεται πλέον μόνο στον ίδιο.
Σε αυτήν την διαδικασία η στρέβλωση της πραγματικότητας είναι τόσο μεγάλη που καταλήγει στο παράδοξο. Τα νεκρά κατασκευάσματα γίνονται ζωντανά όντα και η ανθρώπινη ζωή να μετατρέπεται σε ασήμαντη λεπτομέρεια που διακοσμεί απλώς τα αντικείμενα.
Μην ένας φανεί σαν μια παρατραβηγμένη μαύρη κωμωδία, υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν τέτοιοι «αρχιτέκτονες» και στην δική σας ζωή.
Ξέρετε άραγε κάποιους "ειδικούς" που να σας συμπεριφέρονται σαν σε άψυχα όντα;
Ξέρετε κανέναν που να συμπεριφέρεται σε νεκρά πράγματα (πχ. χρήματα) σαν να είναι ζωντανοί οργανισμοί που μπορούν να αναπνέουν να αντιδρούν και να αναπαράγονται από μόνοι τους.
Υπάρχουν άραγε «Αρχιτέκτονες» στην δική μας ζωή; Το θέατρο θέτει το ερώτημα και ο κάθε ένας δίνει την δική του απάντηση.
Τσιάμης Αποστόλης
Από το πρόγραμμα της παράστασης